vrijdag 29 juni 2007

OOOEEEEEEEREEEEEEEEEEEEEEUUUUUUUUH! en meer van die ongein

Nog niet helemaal bij m'n positieven van het slaap skippen manoever, maar toch:

een kort verslag van 1 dag Werchter.

* Billy Talent: nul respons van het publiek en toch blijven doorbijten, dat dwingt respect af. Ze speelden zowaar af en toe iets fout (dat getuigt alweer van meer passie voor hun vak dan genregenoten My Chemical Romance, zie verder) maar zaten er telkens mooi op. Mooi moment: single Fallen Leaves wordt ingezet gevolgd door het eerste beetje gejuich van de dag, waarop zanger Benjamin Kowalewicz: "So you do know one of our songs!" Hilariteit.

* Zornik: strak optreden, kutzanger. Koen Buysse zuigt, hij belichaamt Limburg niet, en zelfs al was dat zo, dan nog had hij geen reden om de Grote Rockster uit te hangen. 40°C koorts of niet. Leve Tom Barbier!

* My Chemical Romance: drie jaar on the road en nu al op auto-pilot spelen, nice! Gerard mag nog de donkere outcast uithangen zoveel hij wil, uiteindelijk bleek het toch maar een pretty boy met zwartleren Armani jasje. De routine haalde alle knalmomenten uit de nummers en liet een voornamelijk klef geheel achter. En o ja, "What's up Brussels!?"... Ai toch!

* Marilyn Manson: redelijk into de oude hits geraakt met een voorzetje van m'n ega en zeer into de nieuwe cd, dus ik was benieuwd. En wat bleek: retestrakke show, maar helaas was alles een beetje op voorhand verloren door al het daglicht. Om het met Henry Rollins te zeggen: "Unfortunately, during the day, with the sun out, they kinda looked like a bunch of dead guys having a barbecue" Nu bon, hij heeft z'n broek afgestoken, zwaaide met een micro in de vorm van een slasher mes en kreeg iedereen toch maar lekker mee. Spijtig dat halverwege het laatste nummer alle geluid (behalve op het podium) wegviel. Maar toch: cool.

* Beastie Boys: YO! De Beastie Boys! Need I say more? Fan sinds m'n 12e en EINDELIJK live gezien. Ik ga niet alle superlatieve adjectieven opsommen, dit optreden komt in m'n lijstje Coolste Optredens Ooit. Nuff said! (Wie zette hen echter in de Marquee en niet op het hoofdpodium? STOM!)

* Muse: wederom heerserij troef. Een lichtshow met robots (robots rocken) en apocalyptische verzen boven hun hoofd, al de hits (behalve Muscle Museum, die had er nog bij gemogen) en gekke Rachmaninov. Soms werd de gitaar iets TE hard gemarteld, maar bon, Matthew Bellamy vergeven we dat.

* Hollanders: IRRITANT! IRRITANT! IRRITANT!

* Zatte Hollanders: Idem.

* Zatte Duitsers: Idem²

* Zatte Spanjaarden: NOG irritanter want ze verstaan helemaal NIETS van wat je zegt (de andere drie vangen toch nog flarden op) en letten niet op met hun brandende sigaret, waardoor ik nu een mooi sigaretstipje op m'n rechterarm heb.

En verder: zatte mensen zijn sowieso niet cool, de prijzen waren nog minder cool en de t-shirts waren jammer genoeg ook niet cool (dat was dan weer wel goed voor m'n portefeuille).

Werchter is dus niets meer waard dan andere festivals, het enige verschil zit 'em in de programmering. Daarmee heb ik gelijk, en meer heb ik niet nodig om goed te slapen 's nachts, ha!

Voor de rest was alles super, vooral de gezellige 24 wakkere uren met m'n vrouwelijke wederhelft.

En o ja, check Paraworld! Coole game voor fans van Red Alert, ninjas, samoerai, vikings en dinosaurussen. €15,- in de Bart Smit, hup!


Bye!

Volgende keer: Sin City!

donderdag 7 juni 2007

Open up and wail

Hoezeer ik ook voorstander ben van het Betere Verhaal, een vlugge hap gaat er altijd in, en dat is precies de strip Nicky Saxx is: een vlugge hap. Deze reeks wordt door de Recensenten in het hokje "thriller" gestopt, maar ik noem het fast food spanning. Alle ingrediënten zijn aanwezig: knappe heldin, knappe sidekick van de heldin, spionage, achtervolgingen en een occasioneel geweerschot. En toch! Nicky Saxx is cool genoeg om je honger naar meer (en beter) te stillen. Nu heb ik het meest recente boekje (Noodweer) wel nog niet opgepikt want ik ben bang van de herziene stijl en nummering die nieuwe uitgeverij Bee Dee er heeft aan gegeven - plus ik heb opgevangen dat er panelen zijn omgewisseld in de druk, en daar kan een neuroot als ik helemaal niet mee leven. Anyhoo, Nicky Saxx is dolle pret tussen twee zware verhalen in. Dit is James Bond tussen Schindler's List en V for Vendetta (jaja, zoiets).

Ook: TIGER ARMY NEVER DIE! De nieuwe cd is super; typisch Tiger Army natuurlijk, maar de Jerry Finn productie geeft het allemaal toch die extra push. Nice job dus, al lijkt Nick 13 (midden) tegenwoordig iets Te goed op D-Me (je weet wel, die MOORSLEEDSE Jim TV oen die de White Stripes en Pennywise aan hun uitgemolken ksa-hits heeft geholpen).

En tot slot, op z'n Humo's: "Dolletjes"

dinsdag 5 juni 2007

Does whatever a spider can

Het fijne aan een avondopleiding volgen is dat je geconfronteerd wordt met een planning die absoluut nergens op slaat. Deadlines voor je eindwerk worden van de ene dag op de andere twee weken vervroegd, en dus moet je al je vrije momenten opofferen om dat eindwerk af te krijgen. Eens je dat nipt maar stipt hebt bereikt, blijkt echter dat er toch nog lessen volgen. Mijn vraag is: dienen die lessen dan niet om ons eindwerk tot een goed einde te brengen? Ergo: dienen die lessen niet VOOR het indienen van een eindwerk gegeven te worden? Anyhoo, dit terzijde.

Fiona Apple is fantastisch. Samen met überHeerser Elvis Costello op het podium staan is één iets, maar een nummer van de Held coveren EN beter brengen dan Hij zelf ooit zou doen (niet kunnen, die Man kan alles!) is van de Orde der Meesters - of Meesteressen, maar dat klinkt dan weer very Hot Marijke... Tidal is de plaat waar ik nu naar luister, en blijkbaar staan alle nummers die ik in een ver verleden van hare fruitigheid - bad pun intended - leerde kennen op dit album. Great songs, an' that's all I gotta say about that. Schaak het uit!


Ultimate X-Men Vol. 16: Cable is uit, en ik dank schrijver Robert Kirkman om met een Goed Verhaal op de proppen te komen. Want als ik één iets jammer vind, dan is het een verdomd fijne reeks te zien slabakken! Phoenix? was nog oké, maar Magical... Rommel, simple as that. Maar bon, Cable maakt veel goed, en dat juich ik toe. Veel meer impact, veel hipper artwork en vooral: Geen Magician (ik HAAT Magician.)
Wat ligt er nu nog op stapel? Een hele resem "Europese" strips; met al dat Civil War en Ultimate Marvel geweld (de Ultimate Clone Saga is coming, SYKED!) zou je haast vergeten dat er hier ook nog strips werden en worden gemaakt. Ik vraag me toch af hoe het komt dat strip-artiesten er hier soms twee jaar over doen om een album uit te kakken, terwijl TOPverhalen en TOPtekeningen hand in hand gaan, maand na maand op de Amerikaanse markt (en hun artwork is dan nog es veel cooler ook!)... Ach ja, raadsels, raadsels!

Tot slot:
A) Fuck de Humo, Pussyole is een van de coolste nummers van Dizzee Rascal, ze hebben geen clue.
B) Dit is de Shit! (no shit, ik dig dit!)

Later!

zondag 3 juni 2007

ON/

Vandaag de nieuwe van Dizzee Rascal gekocht; amai! D. wees me op de nieuwe single (Sirens), en terecht, want dit is rauwe shit! Tuning Beats eat your heart out, dit zijn de bass en treble die je boxen testen. Af en toe natuurlijk ook nog steeds wat overbodige bliepjes en bloepjes op de cd, maar met nummers als Pussyole [Old Skool], Sirens, Bubbles en het geniepig hippe Wanne Be (met Lily Allen op gastvocalen) hoef je daar heus niet mee in te zitten. Mejuffrouw Allen heeft trouwens (bijna) een jaar na datum een nog steeds geweldige zomerplaat uit: Alright, still...; tovert altijd een smile op m'n gezicht!

Gisteren de Mad Caddies live aan het werk gezien. Fijne band, fijne blazerssectie en fijne sfeer, maar toch wat eentonig op het einde. Still.... Monkeys! Ik vond hun laatste album (Keep it going) niet echt een hoogvlieger at first, maar beetje bij beetje raak ik toch into. Het "saaie reggae" gehalte valt feitelijk best mee (en nee meneertje Open Minded, reggae is niet per se saai) en er zijn toch meer dan twee hits op te vinden. En altijd fijn bij het occasioneel bijwonen van een optreden is natuurlijk het weerzien van oude bekenden.

Straks Battlestar Galactica! SYKED!



/OFF

vrijdag 1 juni 2007

Raisins

South Park is en blijft cool. Punt.

Vandaag zat Livin' Proof van Group Home nog es in m'n cd-speler, het magnum opus van Gang Starr's DJ Premier, die voor de pompende productie tekende. Het rapduo Lil' Dap en Nutcracker levert misschien geen rhymes in de overtreffende trap, hun unieke stemgeluid past wel perfect bij Premo's gortdroge stijl, en dat vangt het "tekort" meer dan op. Nummers als Up against the wall (Low Budget Mix), Superstar en Livin' Proof beuken als duizend olifanten in op je trommelvlies. En toen waren er nog geen Timbalands, Nelly Furtado's en Justin Timberlakes, HA! Geweldige dingen!


Ik voerde ook net de Movie Minutes punten in van m'n pas gekochte Pirates of the Caribbean dvd, en ik kon zowaar Hitchhiker's Guide to the Galaxy gratis bestellen! Hoewel, gratis... €5,- verzendkosten is wel veel - ik vermoed dat onze vrienden daar een Ruime Winstmarge rekenen op hun verzendingen. Anyhoo, Hitchhiker's Guide is een fantastisch boek (Discworld in de toekomst, zoiets), maar ook de film valt zeker te pruimen, vooral dankzij de geweldige rol van de geweldige Mos Def als Ford Prefect (links op de foto).

Afijn, tijd om de misses wat aandacht te schenken.

Adios!